Francesco Maria Molza varia, 16

Testo base di riferimento: P. Serassi, 1747

Cura dell'edizione digitale: Michela Naccari


16.

Suffia luminibus qua se pulcherrima vestris

      Summovet, et celsa stat Iovis arce domus,

Advenio, Regina tuo exhibitura dolori

      Laeta modum, teneris tu modo parce genis.

5

Lucidius tergo vellus ut fulgeat aureo,

      Eque meo absistat flammeus ore nitor;

Aspice, quaque tenax animum tibi cura remordet,

      Iam celeri pereat diripienda Noto;

Nam neque me tristes Orci rapuere tenebrae,

10

      Implicuit tenerum nec Stygis unda pedem,

Cerberus ingressu pavidam nec terruit ingens,

      Nec rauco auditus de Phlegetonte fragor.

Collapsam fato nitidis sed Iuppiter astris

      Intulit, et claro mox dedit ore loqui.

15

Scilicet hoc lacrymae nobis peperere decorae,

      Hic geminus caeli fluxit et oris honor.

Ipsi etenim ante oculos spreti versantur amictus,

      Turbata et flavo vertice caesaries.

Lacteolas tereti strophio cum exuta papillas

20

      Prodebas culti tot bona rara sinus,

Cernere erat viltas capitis sine honore iacentes,

      Et tenuis mitrae vincula fracta manu.

Non tulit hanc speciem magni regnator Olympi,

      Turgidulo victus lumine pulchra tui;

25

Me fati vires ultra sed comminus astans

      Hic coetus inter collocat aetherias,

Augeat Arigones lacrymis ne lucida tantum

      Illatus caelo Syrius astra canis.

Mi quoque nunc fletu victus, victusque querelis

30

      Siderei voluit limitis esse locum.

At pavidam excepit gremio Venus aurea molli,

      Attrectans tenera terque quaterque manu,

Et totam ambrosiae liquido perduxit odore,

      Continuo ignavus corpore torpor abit.

35

Quaque manum abstersit, niveum duxere colorem

      Vellera, suntque modis lucida facta novis.