Francesco Maria Molza elegiae 2, 10

Testo base di riferimento: M. Scorsone, Rossana Sodano, 1999

Cura dell'edizione digitale: Daniela Marrone


10. ova gallinacea

Ova tibi alpinis nivibus certantia Thyrsis

      Agresti mittit munera lecta manu:

Nec tantum haec nitidus commendat candor, at ipse

      Oblongus formae perpetuusque decor.

5

Et ni tam tenuem refugis cognoscere foetum,

      Huius ad exemplum structa theatra vides,

Vtque aliis praestent spectes si candide Alexi,

      Admittas mensis protinus illa tuis;

Et merito: in vanos ficta est vel fabula lusus,

10

      Vel nasci his Laedae pignora debuerant.

Si requieta petis, seu forte recentia prosint,

      Iudice me, potior sit tibi cura recens.

Conficienda tamen primo tu sumpseris haustu,

      Impare quae numero lex iubet ipsa capi:

15

Haud alium in morem vasto Polyphemus in antro

      Dulichios fertur ventre vorasse viros,

Appulsus Siculis olim cum naufragus oris

      Rex Ithacae undosum per mare currit iter.

Non ingrata tamen fuerint tibi mollia, quaeque

20

      Exiguo motu subtremuisse solent;

At quae dura vocant, duris messoribus illa

      Apponat prudens qui mihi structor erit.

Vidi ego qui prehensumque manu, multumque rotatum

      Auribus admorit terque quaterque suis,

25

Scilicet explorans quae fida silentia servent,

      Quaeque satis firma sint sibi nota fide;

Nec desunt sole adverso qui saepe lacunas

      Scrutentur parvas liberiore polo.

Ipsa etiam haec, quando tenuant dispendia lunae,

30

      Cum latet, et versis fessa recurrit equis,

Vera cano, et secto comperta putamine pridem,

      Aligeri fuerat cum mihi cura gregis.

Caetera rura olim repetens, notosque recessus