Francesco Maria Molza elegiae 3, 9

Testo base di riferimento: M. Scorsone, Rossana Sodano, 1999

Cura dell'edizione digitale: Daniela Marrone


9. ad sodales

Vltima iam properant, video, mihi fata, sodales,

      Meque aevi metas iam tetigisse monent:

Si foret hic lectis morbus sanabilis herbis,

      Sensissem medicae iam miser artis opem,

5

Si lachrymis, vestrum quis me non luxit? et ultro

      Languentem totiens non miseratus abit?

Obstruxere aures nostris contraria votis

      Numina, et haec ventos irrita ferre iubent;

Vos mihi, quos olim colui, dum fata sinebant,

10

      Vltima iam cineri dona parate meo:

Vobiscum labor hic fuerit, quando his procul oris

      Ignara heu nostri funeris uxor abest.

Vxor abest, nostrique diu studiosa videndi

      Pro reditu patriis dona vovet Laribus:

15

Haec potuit praesens, nato comitata, pheretrum

      Floribus, et multa composuisse rosa,

Et nivei lactis fontes libasse, merique,

      Coniugis ut manes spargere moesta queat.

At qui me extremum compellet voce sodalem

20

      Et claudat tenera lumina nostra manu,

Et fugientem animam suprema exceperit hora,

      Hoc vos communi pro pietate rogo.

Non operosa, peto, titulos mihi marmora ponant,

      Nostra sed accipiat fictilis ossa cadus,

25

Exceptet gremio quae mox placidissima tellus,

      Immites possint ne nocuisse ferae:

Rivulus haec circum dissectus obambulet, unda

      Clivoso qualis tramite ducta sonat.

Exiguis stet caesa notis super ossa sepulta,

30

      Nomen et his servet parva tabella meum:

"Hic iacet, ante annos crudeli tabe peremptus,

      Molsa: ter iniecto pulvere pastor abi".

Forsitan in putrem longo post tempore glebam

      Vertar, et haec flores induet urna novos,

35

Populus aut potius disiectis artubus alba

      Formosa exurgam conspicienda coma.

Quicquid ero, vestra haec pariter descendet in imam

      Tellurem pietas, Elysiumque nemus.

Quod mihi si tumulo, vobis curantibus, arbor

40

      Ingruat, et virides explicet alta comas,

Quae circum nitidis, aestus dum saevit, obumbret

      Frondibus, et scissam tegmine opacet humum,

Iam mihi pyramides, regum monumenta, valete,

      Et miri quicquid barbara Memphis habet.

45

Scilicet huc diti pecoris comitata magistro

      Conveniet festa pulchra puella die,

Quae molles ductet choreas, et veste recincta

      Ad certos norit membra movere modos.

Quin erit illa dies frigus cum captet opacum

50

      Hac aliquis flavo cum Corydone Mycon,

Et cantare pares, et respondere parati

      Alternis certent vincere carminibus.

Quorum aliquis forsan crudeli funere raptum

      Me gemat, et lachrymis pelluat ora piis,

55

Ac misero instauret funus, sternatque sepulchrum

      Floribus, et nomen tollat in astra meum:

Et dulci referat Musarum ut captus amore

      Sustinui patriae linquere tecta puer,

Mollibus utque olim dum vitam degimus hortis,

60

      Regales potui deseruisse domos;

Vtque sub umbrosae quercus, platanique virentis

      Maluerim densa delituisse coma,

Quam Tyria pictum chlamyde, auroque intertextum

      Captatis vulgi plausibus urbe vehi.

65

Tum faciles memoret mores, et puriter actae

      Percurrat vitae tempora quaeque meae:

Non ego, Lutheri volvens monumenta, nefandis

      Germanum populos ritibus implicui;

Nec mea mortiferos porsit tibi dextera succos,

70

      Hippolyte, Ausonii flenda ruina soli,

Auspicio externas cuius tandem Itala tellus

      Abiectas Medica cuspide sensit opes.

Te rigidi stupuere Getae, Rhenusque bicornis,

      Et tremuit famulis frigidus Ister aquis,

75

Miles ab Eoo veniens cum littore Nili

      Ingemuit latebras tam procul esse sibi.

Vltorem nobis talem te te affore, pensa

      Ferrea quae trahunt, praemonuere Deae,

Sed tantum terris quis te ostensura putasset

80

      Numina, tamque brevi tot peritura bona?

Itala res tecum periit, tecum Itala virtus,

      O nimis immiti stamina rupta manu!

Cuncta ego quae Latii dulces vulgare per oras

      Dum propero, et laudes dicere, magne, tuas,

85

Ante diem Elysios cogor cognoscere campos,

      Implet odoratum qua pia turba nemus.

Illic ne incerta ludar regione viarum,

      Occurras vati nobilis umbra tuo,

Et myrto cinctum caput, aut Daphneide fronde,

90

      In tibi vicino me velis esse sinu.

Interea dulces coetus valeatis amici,

      Iam vocat in nigros mors tenebrosa lacus,

Increpitatque moras Lethaeae portitor undae,

      Et remi auditus per loca senta fragor.

95

Di tamen in melius vertant haec omina, si quem

      Humanis precibus non pudet esse locum.