Francesco Maria Molza elegiae 4, 2

Testo base di riferimento: M. Scorsone, Rossana Sodano, 1999

Cura dell'edizione digitale: Daniela Marrone


2. in anum importunam

Hesperidum qualis dites circumplicat hortos

      Anguis, et intortis flexibus arva tenet,

Talis anus, nostrae custodia dira puellae,

      Observat teneros, subsequiturque pedes,

5

Vt non illa queat comites, carosque propinquos

      Hac sine, nec magni visere templa Iovis:

Non patrem incomitata petat, non filia matrem,

      Vsque adeo haec turbat gaudia tanta lues.

Quod si forte illam cupidis spectaris ocellis,

10

      Spectantis subito devovet atra caput,

Nec quisquam occurrit, cuius non turpiter ora

      Appetat, et tristes murmuret ore sonos.

Aurato frustra latitet sub Iuppiter imbre,

      Iverit ad Danaes haec modo saeva latus.

15

Perfida, et immitis mores imitata colubri,

      Cuius ad exemplum te quoque fata manent,

Digna quidem es sudibus vitam posuisse sub ustis,

      Sed non Herculeo robore digna peti:

Crede mihi, cecinisti in me quae tristia nuper,

20

      In caput evenient uberiora tuum.

An socrum te odisse nurum non perfida narrant

      Quae tecum aequaevae stamina longa trahunt?

Cuius te mores nequeunt mutare, nec illa,

      Illa mihi geminum lumina cara iubar,

25

Lumina queis rapidos submittat fulminis ignes

      Iuppiter, et coeli regna minora putet.

Sume animos, formosa, mares, et colla tumentem

      Deiice, et audaci robora stringe manu,

Forte modum vertat, frenum si coeperis ore

30

      Mordere, et tristi te explicuisse iugo:

Castaque nullius cum sis tibi conscia culpae,

      Fustibus invisam, verberibusque doma,

Sic ultum venies manibus generosa pudicis

      Mille animas, leto quas dedit ista truci.

35

Nam quotiens libuit, noctem ducentibus astris,

      Exuere humanam dicitur effigiem,

Et fieri obscoenam volucrem, mox unguibus uncis

      Errant cum molli somnia nigra pede,

Infantum circum cunas volitare, nec ulli

40

      Parcere, cui matrem senserit esse procul,

Nec teneros nisi pastam artusque et sanguine poto

      Assuetam ad vestros inde redire lares.

Tun pestem hanc patiere, meae spes unica vitae,

      Ardescet tristi nec tibi felle dolor?

45

O pereat potius quisquis sua commoda nescit

      Servari melius qua ratione queant:

Blanditiis facilem, coniux incaute, puellam

      In quamcunque velis duxeris ipse fidem;

Nam tenerae obsequio perstant in amore puellae,

50

      Sicque illaesa tori vincla pudorque manent.