76. ad Florianum Candonium
Creditur Odrysius materno carmine vates
Crudeles Erebi composuisse deos
Et formidatas Phinei domuisse volucres
Fataque Taenarii dissoluisse poli, .
5
Dum cupit Eurydicen per opaca silentia noctis
Errantem piceis eripuisse vadis.
At postquam rursum est addicta gementibus umbris
Et miser in Getico vertice movit ebur,
Illum amnes, illum comites ad carmina silvae
10
Pone sequebantur Sithoniaeque nives
Et quaecumque Maro Phariis armenta colonis
Ascripsit dextra liberiore senex.
Haec Orpheus; at tu meliori carmine divos,
Flore pater, nobis conciliare potes.
15
Ille feras, armenta, greges animasque trahebat,
Tu plectro magnum nobiliore Iovem,
Qui tulit humanae toties dispendia vitae
Vt manes Stygiis eriperet tenebris.
Ede igitur quicquid facundo pectore Musae
20
Dictarunt, quicquid Calliopea dedit:
Bistonias sic Turrus aquas et flumina vincet
Thracia, sic vivet Iulias ora diu.