93. ee vana diluvii prognosticatione elegia V
Qui vaga siderei cognoscunt climata coeli
Et Phoebi et motus, menstrua Luna, tuos,
Maxima diluvii ventura pericla canebant
Qualia Thessalico Pyrrha sub orbe tulit,
5
Tu quoque, Deucalion, miratus ad aethera fluctus
Ire, oculos nigra nocte premente tuos,
Neptunumque imis saevire tridente sub undis
Flaminaque in fragiles ire coacta rates.
Scilicet haec, pudor o et captae dementia mentis,
10
Humanum et nostri dedecus omne poli,
Noscere qui sacri voluere arcana Tonantis
Naturamque sua vincere nequitia.
Pessima gens, quae te docuit sapientia coeli
Motus nosce vagi, maxima iura Iovis,
15
Quid ferat Arctoo felicius Vrsa sub orbe,
Quidve ferant longis sidera lapsa comis?
Non tamen horrendae fugies discrimina Mortis;
Te petet insana Mors violenta manu.
Non te stella Iovis, Martis non astra tuentur
20
Ignea, non Veneris falciferique Senis.
Vos igitur posthac, humani, arcana Tonantis
Linquite siderei sitque ea cura procul.