11. in nativitate Servatoris
Qui coelorum agitat rotas, et aureum
Sub se orbem stabili volutat axe;
Qui vim nubibus, et vapori, et euris
Ingentem incutit, ut fretum tumescat
5
Alte, fulmineoque terreat nos
Mortales tonitru rescissus aether;
Qui solis ditione sub potenti
Late disposuit, quod esse rerum
Tot causae nequeant, opesque mundi,
10
Ni Phoebus caleat, sororque Phoebi
Frigeat, speculique levis instar
Fraternos sibi contrahat nitores;
Nec nox aurea tot recludet ignes,
Nec latum mare tot levabit undas,
15
Nec terra omniparens tot aedet herbas,
Ni soli radios det orbis author,
Mox solis radiis et undae, et ignes,
Ac herbae immadeant, et incalescant;
Qui tandem quatiens operta terrae
20
Fundamenta, Dei manum fatetur:
En, quis credat? inops, et arctus Infans
In praesepe iacet, premitque durae
Stramentum stipulae, bovemque, asellumque
Inter stratus, bomo pusillus alget,
25
Et nudus patitur suos decembres.
At castissima Mater, et puella
Integerrima, candido revolvit
In sudariolo tenellum Iesum.
Vagit interim Amor Benignitasque
30
Tam parvi Pueri, brevisque Pupi.
Vagin Pupe meus? nec anxiosis
Parcis lachrymulis, dum anhela Mater
Stringit fasciolas et osculatur?
Ne fle magne Puer: quod en mamillam
35
Admovit Genitrix tuis labellis.
Dum coeleste bibis lac o pie Infans,
Cessent ha tepidi madere ocelli,
Cessent languidulae genae rigari.