Teofilo Folengo varium poema, 17

Testo base di riferimento: C. F. Goffis, 1958

Cura dell'edizione digitale: Daniela Marrone


17. in felem omnium pessimum

Resultent "io io" coci, resultent

Iam dudum queruli simul lebetes:

Nuper nescio quid mali gemebant.

Quin ipsae insiliant nigrae nigellis

5

Ollae cum patinis; et huc, et illuc

Permixti urceolis catini, et urnae,

Et quantum est olidissimae popinae,

"Io" ter geminent, chorosque ducant:

Curis nanque animi levantur aegris,

10

Hostem nanque alacres suum triumphant.

Hostis insidiator ille felis,

Versipellis, atrox, trifurcifer fur,

Et cuivis cacodaemoni parandus,

Tam cautissimus omnium latronum,

15

Quam notissimus omnium malorum,

Lurco, carnivora, et lucernilingus,

Praedatorque inhians iugi rapinae,

Ictu nunc valido atque ponderoso

Ligonis periit, deditque poenas,

20

Tot commissa luens, quot ille sparsim

Per corpus rubeos pilos habebat.

Ah pili scelerum indices suorum!

I nunc, palladios bibas liquores

Nulla relligione: qui nec ipsi

25

Parcis stuppae, olidas vorans lucernas.

At vobis lemures tenebricosi,

Et nigri genii iubetur Orci:

"Raptate hanc olei bibacitatem,

Torquete hanc adipis gulositatem,

30

Torrete ad patinas Stygis flagranti

Bullantes oleo, et putri sagina".

Has poenas merito luat gulonis

Felis ingluvies, voracitasque.