46. ad Nicodemum fratrem
Hoc tandem Nicodeme colligamus
Portu vela, nec amplius modo huc, modo illuc,
Per fluctus agitamur anxiosi.
Nos qui relliquiae, superstitesque,
5
Immani superavimus profundo,
Iam laetum canimus celeuma, iamque
Saltantes ruimus potiri arena,
Et putri sale iam cutem madentem
Purgantes, maris execramur undas.
10
Grates ergo suas, suasque laudes
Ore et corde rependimus Tonanti.
Hic hic o Nicodeme roboramus
Navim dente volubilem tenaci,
Non sortis fidei dehinc parandam.
15
Sat concredita vita nostra morti est.
Nam tentare fretum quid est, mori ni est?
Hic opes Nicodeme, opumque fastus
Nos nec quam minimi aestimamus assis.
Horum qui ambitione moliuntur
20
Sub coelum solium, eminentiamque,
Quo eunt altius Icarum aemulantes,
Ruunt altius Icarum sequentes.
Hii fortunae ita commodis anhelant,
Vt quae finis eos manet, nec horae
25
Tantillum ratione metiuntur.
His tandem Nicodeme commoramur
Sylvarum latebris, et his potimur
Speluncis, ubi pax, et aequa vita est.
Hic viri Nicodeme gloriantur
30
Se solos bona vera comperisse:
Qui deo, sibi, proximoque vivunt.