12. ad seipsum de adventu hiemis

Iam bruma veniente praeterivit

Aestas mollior, et cadunt ab altis

Frondes arboribus: tepor Favoni

Immanes Boreae furentis iras

5

Formidans abit: illum agri voluptas

Canorae volucres sequuntur. Ergo

Et nos dulcia rura deseramus,

Dum Ver purpurea coma decorum

Reducat Zephyri tepentis auram.

10

Horti deliciae meae valete,

Fontes luciduli valete, salve

Mihi villula carior superbis

Regum liminibus. Recedo, sensum

Sed meum hic animumque derelinquo.