13. de laudibus lauri

Laure, conspicuo nitens

Semper tegmine frondium,

Quas nec bruma gelu rigens,

Nec saevi rabies Noti

5

Laeto privat honore,

Te canam, nemorum decus

Arborumque virentium,

Inter quas ita gloria

Praestas, ut teneras super

10

Vites tollitur alnus.

Iratae fugiens minas

Iunonis, celeri ut pede

Latona Ortygiam attigit,

Te visa, gemini statim

15

Solvit pondera foetus.

Hinc tantis meritis parem

Phoebus reddere gratiam

Quaerens, horrificum neci

Vt Pythona dedit, tua

20

Cinxit tempora fronde.

Dein vocalibus Aonum

Silvis inseruit, te ubi

Lactis fluminibus leves

Nymphae, et capripedes rigant

25

Dulci nectare Fauni.

Nec colles Heliconios

Dextro contigerit pede

Te quisquam sine; nam prius

Ex Lauro capiunt sua

30

Sancti praemia vates.

Quin et limina Caesarum,

Victoremque etiam tuis

Exornas foliis ducem,

Cum Victoria nobili

35

Plena pulvere venit.

Cum primum haec dea praepete

Penna fortia Romuli

Intrat moenia, poneris

Tarpeii in gremio Iovis

40

Laetae nuntia pacis.

Quamvis ipse Diespiter

Crebris fulminibus deum

Templa concutiat, tamen

Nullis ipsa tonitribus

45

Igni tacta corusco es.

Quis te laudibus efferat

Dignis, Laure? Nocentium

Tu purgamina sordibus

Praebes, veraque cornea

50

Mittis somnia porta.

Te pulcherrima sospitet

Latona, et cohibens levi

Arcu Cynthia belluas:

Te Phoebus viridem tuus

55

Omne servet in aevum.