64. Turunda

Pater deorum, vosque magni caelites,

Si quid Turundae vota supplicis valent,

Si dulce vobis exstitit quidquam meum,

Meo poetae digna, quaeso, praemia

5

Pro liberalitate vestra solvite.

Vt ipse dulci dulciorem nectare

Vobis Turundam reddidit, sic illius

Vos integratis viribus concedite,

Forti iuventa ut sit senecta fortior,

10

Cunctisque rebus, ut cupit, fluentibus,

Tantis dies noctesque abundet gaudiis,

Vt semper ipsi laeta portet somnia

Quies profunda, dulcis, et facillima.

Tum quos paravit delicatos hortulos,

15

Pomona semper incolat, nec arbores

Aestu sinat, durove laedi frigore,

Notive flatu, aut verberante grandine.

Hic uva Cretam vincat; et Phaeaciam

Malus, pyrusque; Mediamque citrius:

20

Hic prata semper floribus laetissima,

Hic sint Favoni grata semper murmura;

Semper volucrum silva cantus audiat;

Nec manet ullo fonte lympha purior,

Loquaciorve; cumque vis Caniculae

25

Furens hiulcat arva, siccat uberes

Aquas, abundet hic amoenus fontium

Liquor, gelu, nivisque vincens frigora.

Senex facetus, sub virente pampino

Proiectus alta in herba ad undas vitreas

30

Suam Turundam cantet: illum Naides

Inusitato carminis tactae sono

Lustrent choreis: serta canis crinibus

E fronde myrti nectat alma Cypria.

Sic ille centum laetus annos exigat,

35

Nunc civitatis deserens frequentiam,

Nunc infrequentes urbe mutans hortulos.

At cum peractis cursibus vitae seni

Iam fila Parcae legerint novissima,

Illique placida mors ocellos clauserit,

40

Blandi soporis more sensus auferens,

Suam Turundam visat alto in aethere

Poeta coetu caelitum dignissimus.