2.

Caper, Capella caelitum beatior,

Quem tam venusta, tam puella candida,

Stipante maximo capellarum grege,

Agit per alta montium cacumina,

5

Cum Sol recludit splendido caelum die,

Albentque laeta rore cano gramina.

At cum furentis excitatus ictibus

Solis siticulosus ignescit calor,

Nec aura pulchris arborum instrepit comis,

10

Te ducit illa fontis ad lympham sacri,

Qui prosilit virente murmurans specu;

Domus choreis Naidum gratissima,

Et semicapri dulce lenimen dei,

Cum fessus a labore montivago redit.

15

Hinc te reductis vallium cubilibus

Sistens, tenello lassulum sinu fovet,

Cingitque carum floreis sertis caput,

Suadetque, blandos sensim inire somnulos;

Nunc mollicella barbulam mulcens manu,

20

Nunc dulciora melle fundens carmina,

Canente garrulo simul avium choro.

Exin cadente Sole cum Nox extulit

Micantibus stellis coronatum caput,

Et prata gryllis personant argutulis,

25

Te bella Hyella cum tuis uxoribus

Domum reducit mollia ad praesepia,

Vobisque salsas frondium dapes parat.

Cui vita capro contigit iucundior?

Quem capripes Pan, aut potens pecorum Pales

30

Benigniore vidit umquam lumine,

Caper, Capella caelitum beatior?