Marco Antonio Flaminio carmina 4, 16

Testo base di riferimento: M. Scorsone, 1993

Cura dell'edizione digitale: Daniela Marrone


16.

Quod nulla nec formosior, nec fistulam

Inflare dulcem doctior, niveos greges

Vmquam Taburni pavit inter horrida

Pineta, pastores tuis hunc manibus

5

Dicant, Hyella, lucum opacum, et hos duos

Fontes amoenos, qui levi cum murmure

E rupe muscosa alter, alter e specu

Pendente decidunt. At in medio iacens

Tua ossa fictilis urna habet, opulentior

10

Quam dives Hermus, undaque aurifera Tagi.

Hanc nos quotannis, cum Favoni candida

Fert aura ver insigne floreis comis,

Dulci lyaeo, et lacte, et agni sanguine

Rigabimus: tum virgines circum integrae

15

Ducent choreas, et tuas laudes canent.

Hyella mons, Hyella vallis garrula

Sonabit, et cum Sol diem face aurea

Illustrat, et cum nox polum umbra condidit.

At magnus Alcon fistula, quam capripes

20

Illi dedit Pan, triste carmen ordiens

Narrabit, ut te crinibus passis deae

Oreades defleverint, cum pallidum

Videre vultum; ut arborum tonsis comis

Te silva maesta luxerit, te limpidi

25

Fontes, Hyella, te Taburni horridae

Flevere cautes; caerula se condidit

Sol nube, dira ne videret funera.

Quin saevus ille lacrimis mortalium

Gaudens Cupido flexilem arcum, et igneas

30

Fregit sagittas. Quantum hiems gelu aspero

Concreta Veri floreo cedit, rubus

Quantum virenti acantho, agris tantum omnibus

Tibi puellae cesserant. Vt ramulis

In valle myrtus avia nitentibus

35

Crescit, quam amico rore fontis educant

Nymphae decentes; sic amabilis tua

Iuventa surgens enitebat: nec rosa

Rubente mane lucidum calathi sui

Pandens honorem est pulchrior, nec pulchrior

40

Aurora, croceo cum gerit diem sinu

Coma refulgens aurea. Quis simplices

Mores, et artes Cypria dignas dea

Aequare possit laudibus? seu fiscinam

Virente hibisco texeres, formosius

45

Iurabat esse nil Pales: seu duceres

Choros sub altis arborum comantium

Ramis, Napaeae candidae, et Phoebi soror

Stabant stupentes: seu levi nemorum deos

Calamo canebas, silva dulci carmine

50

Gaudebat, ipse Maenalus quantum sui

Fauni sonora fistula. Salve o bona

Hyella, salve, et montibus nostris ades.

Tu Pana maximum, et sorores Naidas

Pastoribus, beata, concilia tuis:

55

Morbosque lacrimabiles precibus piis

Averte, lucum et vise saepius tuum.