16.
Quod nulla nec formosior, nec fistulam
Inflare dulcem doctior, niveos greges
Vmquam Taburni pavit inter horrida
Pineta, pastores tuis hunc manibus
5
Dicant, Hyella, lucum opacum, et hos duos
Fontes amoenos, qui levi cum murmure
E rupe muscosa alter, alter e specu
Pendente decidunt. At in medio iacens
Tua ossa fictilis urna habet, opulentior
10
Quam dives Hermus, undaque aurifera Tagi.
Hanc nos quotannis, cum Favoni candida
Fert aura ver insigne floreis comis,
Dulci lyaeo, et lacte, et agni sanguine
Rigabimus: tum virgines circum integrae
15
Ducent choreas, et tuas laudes canent.
Hyella mons, Hyella vallis garrula
Sonabit, et cum Sol diem face aurea
Illustrat, et cum nox polum umbra condidit.
At magnus Alcon fistula, quam capripes
20
Illi dedit Pan, triste carmen ordiens
Narrabit, ut te crinibus passis deae
Oreades defleverint, cum pallidum
Videre vultum; ut arborum tonsis comis
Te silva maesta luxerit, te limpidi
25
Fontes, Hyella, te Taburni horridae
Flevere cautes; caerula se condidit
Sol nube, dira ne videret funera.
Quin saevus ille lacrimis mortalium
Gaudens Cupido flexilem arcum, et igneas
30
Fregit sagittas. Quantum hiems gelu aspero
Concreta Veri floreo cedit, rubus
Quantum virenti acantho, agris tantum omnibus
Tibi puellae cesserant. Vt ramulis
In valle myrtus avia nitentibus
35
Crescit, quam amico rore fontis educant
Nymphae decentes; sic amabilis tua
Iuventa surgens enitebat: nec rosa
Rubente mane lucidum calathi sui
Pandens honorem est pulchrior, nec pulchrior
40
Aurora, croceo cum gerit diem sinu
Coma refulgens aurea. Quis simplices
Mores, et artes Cypria dignas dea
Aequare possit laudibus? seu fiscinam
Virente hibisco texeres, formosius
45
Iurabat esse nil Pales: seu duceres
Choros sub altis arborum comantium
Ramis, Napaeae candidae, et Phoebi soror
Stabant stupentes: seu levi nemorum deos
Calamo canebas, silva dulci carmine
50
Gaudebat, ipse Maenalus quantum sui
Fauni sonora fistula. Salve o bona
Hyella, salve, et montibus nostris ades.
Tu Pana maximum, et sorores Naidas
Pastoribus, beata, concilia tuis:
55
Morbosque lacrimabiles precibus piis
Averte, lucum et vise saepius tuum.