22.

Formosa myrte, roscido imminens antro,

Antrum loquaci suave murmurans fonte;

Fons care, fletu facte amare de nostro;

O quam beate viximus, quoad vixit

5

Hyella vestra! quoad puella formosa

Mecum iacere ista solebat in ripa!

Hic illa cum meo in sinu recumbebat,

Mihique in aurem ludibunda cantabat,

Tunc, tunc beatam viximus deum vitam;

10

Tunc invidebat ipse Iuppiter nobis.

Nunc quis miserior Solis aspicit lucem?

Quem saeviore Tartarus premit poena?

Seu vestit alma luce Sol agros, scu nox

Placida rigat gratis soporibus terras,

15

Numquam remittit anxius dolor, numquam

Meos ocellos recreat quies dulcis.

Vt pinguem olivam lentus ignis absumit,

Sic cor misellum est cura saeva, maerorque.

Quo dulcis abiit, hei mihi, decor vultus?

20

Quo niveus ille purpura color pictus;

Hyella quem suo anteire iurabat?

Iam lacrimae exsangues genas peredere,

Modis et ora pallor inficit miris;

Et illa pulchrior hyacinthino flore

25

Inculta, squalens, hispidula coma horrescit.

Miser, ah miser Iola, tamen mori cessas?

Vitae, ac dolori pone iam, miser, finem,

Et illa vise regna quae colunt sancti

Manes, ubi beata degitur vita

30

Sub arborum semper virentium ramis,

Queis insusurrat dulce frigerans aura,

Quam Tethyos circumfluae parit lympha;

At ipsa passim lucidos parit flores,

Quos lacte puro candidi educant rivi.

35

Illic puellae dulcibus iocis noctem,

Diemque cum suis amantibus ducunt,

Croceis amictae carbasis, pedes nudae,

Omnesque ramis myrteis coronatae.

Semper choreis, cantibusque iucundis,

40

Semper cachinnis tinnulis sonant silvae.

Has nec protervus Auster imbribus foetus,

Nec cana nix, nec aestus impotens tangit.

Sed Ver beatas semper incolit sedes,

Flavas corollis mollibus comas cinctum,

45

Laetosque Flora cum sua choros ducit,

Ningens rosarum suave olentibus nimbis.

Huc te vocat puella maximis votis,

Tuasque lentas increpat moras saepe.

Valete silvae, tuque fons mihi care

50

Vale, vale antrum, myrte floridula salve.

Moritur Iolas ille notus in silvis,

Peritus ore, fistulaque cantare;

Moritur, suoque vos cruore respergit,

Qui lacteo vos ante rore spargebat,

55

Qui vos amoenis floribus coronabat,

Docens Hyellam vos sonare formosam.

At tu puella luce carior cara,

Qua mortua misero mihi mori est dulce,

Ades, tuisque manibus meos manes

60

Amore iunge, Hyella candida, aeterno.