16. ad Ferandum Brancatium

Tune Flaminii putas, FERANDE,

Effluxisse animo tuum leporem,

Carumque hospitium? ante vel propinquo

Nabit Pausilypus mari, vel unda

5

Sebethi refluens suos adibit

Fontes, pectore quam meo recedat

Imago tua dulcis. Atra sensus

Cum mors abstulerit mihi, manebit

Illa infixa animo; tuamque semper

10

Virtutem meminisse me iuvabit.

Quod si vota mea audiunt benigni

Caelites, adero brevi; nec ulla

Iam res Flaminium hospiti benigno

Avellet: domus una, et una mensa

15

Copulabit utrumque, dum suprema

Dies separet. Interim valebis,

Nil plane dubitans, FERANDE, rebus

Me tuum omnibus anteferre amorem.