29. ad Christophorum Longolium

Dum tu Naugerio, optimoque Bembo,

LONGOLI, frueris, tuique Tulli

Laudes aequiparare tendis; ipse,

Vbi molibus arduis ad astra

5

Se tollit Genua, hortulis amoenis

Abditus Stephani mei tuique,

Nunc Aristotelis lego libellos,

Caelestem sapientiam, virique

Mirans ingenium: modo ad Catulli

10

Dulces versiculos relapsus, inter

Argutas volucres cano sub umbra

Silvae lauricomae iacens: modo ipse

Ludo carmina, qualia in Lycei

Nigris saltibus Arcades canebant,

15

Antequam fera gens profecta ab oris

Incultae Scythiae procul Menalcas,

Tityrosque fugaret. Ipse vero

Saulius, tua dum laborat ire

Per vestigia, Tullium urget, uno

20

In illo stupet, et nimis beatum,

LONGOLI, putat esse te, benignus

Cui dat Iuppiter esse tam propinquum

Scriptori egregio. Ast ubi remisit

Aestus, nec querulis sonant cicadis

25

Arbusta amplius, igneusque iam Sol

Abit, nos pelagi propinqui ad undam

Imus. Hic scopulo sedens uterque

Pisces captat arundine, et videre

Cymbas purpureo mari volantes

30

Iuvat. Flaminii tui, tuique

Sauli, candide amice, vita qualis

Sit, vides: ea si placet, venito,

Et vitae cumulum addito beatae

Tui Flaminii, tuique Sauli.