32. ad Philippum Gerium

Quid rerum geris, o venuste GERI?

Num cessas? tibi nil minus profecto

Convenit, bona quem Thalia parvum

In sinu erudiit suo, deditque

5

Vatum florea prata pervagantem

Versus fingere melle dulciores.

Quod si scribis, ut arbitror, tuumque

Moronum celebras, ad astra iustis

Ferens laudibus, aureosque mores,

10

Virtutesque viri paras in aevum

Aeternare, facis quidem quod est te,

Et tua pietate dignum: at illud

Indignum nimis, et nimis molestum,

Quod celas, neque me, ut soles, amice,

15

Oblectas lepida tua Camoena.

Quare per tuum Apollinem, tuamque

Musam, et Maeonidem sacrum, et Maronem

Oro, si quid habes, bono sodali

Mitte. Nil mihi gratius, magisve

20

Nostro feceris hercle amore dignum.