51. ad Emanuelem Chium

Nec te, candide CHIE, praeteribo,

Qui rursum mihi das habere vitam

Arte Paeonia, salubribusque

Succis, officioque singulari.

5

Vt pastor rabidi lupi cruento

Agnum deripit ore, sic voracis

Orci faucibus extrahis misellum

Tuum Flaminium Deo iuvante.

Quare dum mihi vita, quam dedisti,

10

Suppetet, nihilo minori amore

Te colam, optimus optimum parentem

Quam natus colit; et suprema quando

Rursus venerit hora, quamquam amara

Potem oblivia, non tamen licebit

15

Tuae non memorem esse comitatis.