54. ad Iulium Saulium

O quantum gemui, venuste IVLI,

Cum febris tua membra pasceretur,

Nec finem faceret, diem supremum

Intentans media tibi iuventa!

5

Me tui miserebat et parentis

Carae, qua mulier nec ulla vivit,

Nec vivet melior: misella quantos

Angores tulit audiens iacere

Natum depositum! Sed ecce vestram

10

Dum vicem doleo, dolor sinistrum

Invasit latus, et siticulosa

Febris incubuit mihi per artus

Furens, ut fera flamma cum vetustam

Silvam corripuit semel, vagatur

15

Vorans omnia. Nec tamen periclum

Sic me perculerat meum, pericli

Quin tui meminissem. Acerbus ergo

Me dolor geminatus enecasset,

Ni Deus miserans utrumque leto

20

Praesenti eripuisset. Ille nobis

Donat vivere: nos patri benigno

Vitam, et omnia nostra consecremus.