5.

Abibo, silvae, nam Gibertus accivit,

Carissimae silvae mihi; tamen verum

Fatebimur, multo ille carior nobis.

Quod si Giberto in hac recondita valle,

5

Saltuque vestro nos Dei frui vellent,

Si nunc legendo, nunc iocando securam

Quiete vitam degeremus in dulci,

Oh quid hilarius, quid beatius nobis?

Sed hunc tenet, tenuitque semper invitum

10

Orbis regendi cura, maximi patris

Amor, bonorum supplices preces. At mi

Tam longe abesse, tam diu nefas: quare

Valete silvae, iam valete convalles.