Alessandro Paolini carmina, 35

Testo base di riferimento: Lucia Bedon, tesi di laurea Università degli studi di Trieste, 1977-78

Cura dell'edizione digitale: Barbara Zlobec


35. de Irena

Occidit Adriacae nuper celeberrima turbae

      Irenae superis addita fama choris,

Illa per omnes Irene notissima terras,

      Quascumque oceanus mollibus ambit aquis.

5

Irene, Gradonice, tibi dulcissima cura,

      Illam dum in vita dulcis alebat amor,

Qui cum una doctique sales, lususque iocique

      Et pudor et probitas, cum pietate fides,

Ac formae decus eximiae, morumque venustas

10

      Propositique tenax visque sepulta boni.

Luget moesta Venus passos male compta capillos,

      Extinxit lacrymis filius ipse faces.

Musarumque Pater docta cum Pallade Phoebus

      Lugubres fudit tristis ab ore sonos,

15

Charites, flent Nymphae omnes, tum et candida Nais

      Tiliaventas fletibus urget aquas.

Haec latos querulis campos ululatibus implet

      Crudelesque vocat nomine saepe deos,

Haec nullas adhibet cura confecta medellas

20

      Vsque male cupiens impia posse mori.

Ah roseas ne laede genas, neu scinde capillum,

      Nais et immeritos laedere parce deos.

His tua (crede mihi) magnae pulcherrima curae

      Irene aetereis digna recepta choris:

25

Illic aut cantu aut cithara bene psallere docta

      Coelestes numeris gaudet inire modos,

Peniculo aut graphio, vivisque coloribus alta

      Ideas tentat mente referre sitas,

Illam miratur pingentem Zeusis, Apelles

30

      Vix patitur palmae praemia rapta sibi,

Nunc tenete eloquio, facundi et pectoris arte

      Heroum et coetus virgineosque choros

Nunc canit, Euridices coniux adsistit, et una

      Sapho serta adimens laurea fronte sibi,

35

Nunc canit ut quatiunt alterno lucida coeli

      Templa pede ardentes, quos putat astra faces

Quos hic didicit numeros, dediscit, et aegre est

      Praeferri sibi vix quas videt arte pares.

Hoc aliis minor uno, at felix cetera, nam illis

40

      Mille voluptates gaudia mille capit,

Omnia quae humanae valeant percurrere numquam

      Voces, usque adeo cuncta beata polo;

Ergo, ne dolor officiat, turbetque peremptae

      Gaudia neu facto moereat illa tuo,

45

Pone modum lacrymis, et vanos comprime luctus

      Comprime singultus, pelleque tristitiam.

Successu et laetare bono, bona semper ut illi

      Optaras, vita dum fuit illa bona.

Sat nimiumque diu vixit, cui vivere recte

50

      Contigit, haec vixit sic diuturna satis,

Sua virtuti ex benefactis praemia coelo

      Nomina vatis opus vindicat interitu,

Spiritus aetherea felix post funera sede

      Fama ulla hic vivet non moritura die.