130. Francisco Robortello s. d.

Vt mihi quae dederas isthic, doctissime, nuper

Solerti curasse opera, curasse videri,

Ipse queam, quanta cura, quantoque labore

Omnia confeci non immemor, accipe, nostri

5

Officii, nec me, sed iniqua sorte dolendum est,

Si minus ex voto succedant iusta petita.

Nam simul a vobis digressus, equoque volanti,

Erectoque animo, promptoque viam usque voravi

Donec in Attilica fessi conquievimus Vrbe,

10

Inde domum versus gressum Glemona secunda

Excepit noctis multis retinentibus hora

Invitum, ut fit, cum quid contigit esse negoti,

Et tamen ad multam pulsavimus ostia noctem

Vicini de quo tibi Fannuis, ille negavit

15

Se penes esse aliquid, nam quicquid equarum

Emerat, accepto distraxerat ante lucello.

Postera lux alto demersum pectora somno

Vt primum excussit, subiit quae plurima menti,

Torserat in somnis de te nos anxia cura,

20

Tunc omnes adii et de mercatoribus unum,

Quemque rogans pretii hic numnam quid haberet equarum,

Produxisse aiunt omnest venumque dedisse

Praeteritis nuper, quae Nundinae ab illice nomen,

Sortitae insigni his fama celebrantur in oris.

25

Nunc mihi Ventionum scitatum mittere gnatum

Suppetit: ille refert binas, et forsitam illic

Plures esset, accedo illuc, et sedulus omne

Percurro oppidulum in proxima pascua visum.

Venales mercator equas deducit ibique

30

Nobile par compar annis, disparque colore

Corpore proceras, similis quas forma probarat,

Ostendit, laudat numium nec venditor audet

Spondere et satis ipse dare hae si sint minus aptae,

Vel sint morbosae, turpi vitiove laborent.

35

Hae quanti liceant posco, denos quater, octoque

Auri scutatos petit. Ohe! Pernimium inquam...