12. deflet mortem Horatii Farnesi
Te flebimus, flos Hesperiae puer,
Madente multis carmine lacrimis;
Et debitam laudi Thaliam
Naenia lugubris occupabit:
5
Ille, ense pectus qui tibi candidum
Traiecit, iisdem vulneribus Lati
Cecidit et spes, et virescens
Italiae decus ense carpsit,
Horati, eodem. Non ego sauciam
10
Ictu Parentem mortifero tuam
In lacrimas culpem ruentem,
Nec viduae gemitus puellae
Compescere ausim carmine: lugeat
Immo illa dulces funere nuptias
15
Miscens amaro, nec sat umquam
Te misera illacrimata flerit.
Iam nec capillo parcere, nec genis
Aequum puella est regia: lacrimis
Efflagita Martem cruentum
20
Vberibus, pueri cadentis
Dulces ocellos, et tua gaudia,
Quae conciderunt exorientia:
Vt stella, quae vix dum coorta
Hesperium occulitur sub aequor.
25
Non ille avorum, nec soceri immemor,
Dulcique flagrans igne tui, neci
Vltro obvios gressus superbos
Intulit, intrepidumque pectus
Obiecit hosti, qua violentius
30
Bellona nigris faeda cruoribus
Est visa Martis saevientis
Sanguineas glomerare turmas.
Nunc laetus umbras vulnera nobiles
Ostentat inter pulchra, nemus tenens
35
Beatum, ubi Hectorque, et Latini
Sunt veteres, Rutulique Reges.
At, Thespiis o grata sororibus,
Obliviosi pellere temporis
Idonea umbram atraeque mortis,
40
Gloria, vulneribus mederi;
O trade Musis, et Polyhymniae
Custodiendum nomen Horatii
Clarum, et domum Farnesiorum
Hanc, Latii Italiaeque lumen.