14. Octavio Pantagato

Ingenii vis alta tui, mentisque benignae

Candor, et egregiae tantis cum dotibus artes,

Octavi venerande, tui probitasque pudorque

Rarus, et hoc etiam rarissima tempore virtus

5

Iampridem toto me pectore, menteque tota

Percepere tibi, stimulisque egere volentem,

Vt quid sentirem de te, tibi carmine nostro

Ingenue notum facerem, saeclisque futuris

Exiguae quantum possent extendere vires,

10

Iudicium, pariterque meum testarer amorem.

Scilicet, ut mores nunc sunt, ne forte viderer

Nonnullis alios ex se qui non bene fingunt,

Ambitione mala, propriaque cupidine coecus,

Solus tam clari non cernere lumina solis,

15

Aut etiam, quod longe a me, longeque remotum

Esse volo, tristi suffusus corda veneno,

Invidia tacuisse; haec sunt, pater optime, quae me

Clara tua obscuris intexere nomina cartis.

Impulerunt iri quae nunc tibi vera probatum,

20

Et reor, et siquid veri mens augurat, opto.