141. ad Laelium Bonsium ut ad legum doctrinam,
omissis poeticae studiis, revertatur
Quod te cum Latio, Laeli, tum carmine Ethrusco
Praestare plurimum studes,
Et tua doctorum volitare per ora virorum
Quandoque speras nomina,
5
Non equidem damno. Nam quis, nisi stultus, et arteis,
Et spes reprendat optimas?
Praesertim quibus ipse diu, multumque vacarim,
Labore quamvis irrito,
Sed moneo tamen, ut videas quid te deceat, quisve
10
Horum status sit temporum,
Certe hodie nullus, vel perquam parvus habetur
Musis honor quibuslibet,
Sive quod exiguam laudem, tenuemque putamus
Coelo volare gloriam,
15
Sive quod obliti verorum iam diu honores
Falsos inepti quaerimus,
Sive, quod est vero proprius, nobisque pudendum
Magis, magisque pestilens,
Divitiis quod quisque unis intentus honestas
20
Arteis avarus despicit.
Nec quidquam nisi opes cumulare, atque addere partis
Noctes, diesque cogitat,
Quin persaepe etiam turbis fit fabula, et ultro
Ridetur indignis modis.
25
Romuleos quisquis fonteis, vel quisquis Ethruscos
Potare rivos appetit,
Vt sine honore aliquo pariter Laurusque Latina
Mirtus ve Thusca langueat.
Quare igitur tantis animi sudoribus urbi
30
Risus, iocosque comparem?
Praeterea te, cum nostris hortatibus olim
Dictaque patris audiens,
Tradideris totum discendis legibus, atque
Sanctis Quiritum formulis.
35
Non decet assidue, tanquam desciveris, inque
Diversa castra fugeris,
Musarum celebrare choros, nec Tybridis alti,
Sacris nec Arni vallibus.
Ergo carminibus, bone Bonsi, in tempus omissis,
40
Ni forte morbus impedit,
Vndeno qui te languentem mense fatigat,
Ad iura non iners redi.