210. Iulio Stuphae

Ab urbe dum tu, Iuli candide, procul,

Proculque nobis rura non grata incolis;

Ipse hic ad Arni vix compos mentis fui,

Inestimabili dolore praeditus,

5

Quod ille, summum gentis Vrsinae decus,

Ducisque nostri maximi optimus gener,

Paulus, iaceret languidus gravedine.

Quam tristis imber, Africusve pessimus

Male excitarat pestilenti flamine,

10

Aequalis illi, quae te quoque hoc tempore

Tentavit anno iam peracto, et crocea

Labella tinxit albicante marmore.

Sed tu cadenti dudum parce fletui,

Terga et madenteis lactea manu genas;

15

Valet, valet Paulus, quicquam nec amplius

Illi est molesta tussis; imo ad literas

Reversus, atque ad arma pene promptior

Nunc, quam solebat Mavortem, atque Apollinem

Exercet, utroque unus fungens munere

20

Et te iubet salvere amatque plurimum.