66. ad Franciscum Robortellum

Robortelle mihi vita iucundior ipsa,

Quid dicam nostris semper se opponere votis,

Quod mihi non liceat complecti te atque tueri

Et terere optatis gratas sermonibus horas?

5

Qui desiderioque tuo rerumque tuarum

Ardeo, cognatis teque immo praefero cunctis.

Dum sacra Iunonis, dum vincla iugalia inibas,

Sperabam certe faustas invisere taedas

Et tibi iam anno sum coram depromere amorem

10

Sed nemo cupidum tunc me invitavit et aegra,

Crede, tuli me praeteritum. Sed ut sit mea vita

Iamdudum constans ratio, socerum ipse putavi,

Quod ratus, officii oblitum curisque gravatum

Hoc peccasse, seni tamen aequus sponte peperci.

15

Tunc me solabar dominam gradiemur in urbem,

Qua tumidus summo ostentat Neptunus Olympo,

Illic colloquiis longum indulgere licebit,

Verum dum labor assiduus, dum vecta per urbem

Vsque suam redeunt connexa negotia, vertit

20

Sese annus, undas tranare negatum est.

Ipse iterum haec mecum: patrias secedet in oras

Affinis dulcis vindemia dum leget uvas,

Accurram, iniciamque meos pia vincla lacertos

Atque animum explebo tandem. Secedis et urbe

25

Egressus subito, repetis Neptunia regna

Ast ego deceptus spe frustra pascor inani.

Hinc desiderii impatiens cum caetera deessent,

Corripui subito calamum tabulasque sine arte

Et sine verborum delectu haec pauca notavi

30

Vt saltem absentem te compellare valerem,

Elicerem absentis simul et dulcissima verba,

Quae longum intentas admisit Tuscia in aures,

Quae nunc excipiunt Veneti iuvenesque senesque

Quaeque admirantes secum volvuntque probantque.

35

Tu perge ingenia excolere et ditescere fama

Et me qui dudum te observo pectore toto

Dilige, si vacat interdum et mihi scribe. Valeto.