76. Abstemii ad L. Fuscum

Fusce boni animi vel luce nitentior ipsa,

Iure et amicitia mediis mihi fixe medullis,

Libera et a curis vacua otia si qua supersint,

Istic approperem et longo post tempore visam

5

Amplectarque avide, immortali foedere amoris.

Te mihi coniunctum, assideam, rogitem accipiamque

Quae vitae ratio tibi iam fugientibus annis,

Quae studia et quae res. Habitet num corpore sanus

Firmo animus? spectet ne alta atque haec vilia

10

Nec Pulcinici colles vallesque repostas

Discedens prius amittam quam singula doctus

Vel te confirmem tranquille ut tempora ducas

Quae tibi contingunt fato meliores, vel ipse

Consilio exemploque tuo subnixus id aevi

15

Quod superest placide degam curasque remittam.

Sed quia se opponunt connexa negotia votis

Nec mihi quod libuit simul et licet, haec tibi dicto.

Interea sese frangent curae atque labores

Et vacuo dabi tur mihi stare, sedere, vagari

20

Et late discursare et requiescere et ipsa

Arbitrio tandem consumere tempora nostro.

Tunc te conveniam, tunc coram plura loquemur.

Haec tibi de me nunc: valeo bene corpore obeso,

Quo gracilis quondam nemo mage, profuit atras

25

Curarum nebulas animo exegisse gravato,

Profuit et lymphis Bacchi miscere liquores

Amplius ut non re sed verbo Abstemius esse.

Res est ampla mihi parco tenuis sed avaro,

Ampla domus paucis contento, angusta superbo.

30

Caetera sunt longe summis distantia et imis,

Quod mihi si liceat nunc tecum vivere, recte

Vivere me dicam, modo sint tibi et omnia recta,

Vivet vale et nostris, oro, rescribe tabellis.