243. ad eandem
Dum parere heu sobolem credis dulcissima coniux,
Quot lacrymas moriens, quantaque damna paris?
Per te ego dicebar felix, per te quoque dicar
Infelix omni tempore morte tua.
5
Et tamen ah miseri vitali vescimur aura,
Cum nostri tecum pars melior iaceat.
Quid moror? En tumulo vivum me condite, siqua est
O pietas, quando non obiisse datur.