2. AD ALBERICVM CIBO MALASPINAM
MASSAE ET CARRARIAE PRINCIPEM

Non, quas Apelles pingere, vel Myron

Ex aere suevit ducere, imagines

Fugere fatum corruentes

Atque vices Italum supremas,

5

Cum barbarorum vis Latias humi

Deiecit arces, cum subiit iugum

Frenumque (pro labes) recepit

Imperio spoliatus orbis

Vrbis Quirinus conditor, et sua

10

Substructa summis moenia molibus

Prostrata vidit cumque signis

Marmoreis tabulas iacentes.

Quae nunc ruinis obruta plurimis

Nil esse prorsus perpetuum docent,

15

Ni quid profundis e tenebris

Eripiat male amica tetrae

Oblivioni musa, superstitem

Heroa quemvis nata volubile

Servare in aevum, sempiternos

20

Per numeros memoresque fastos.

Non illum aquarum dira minantium,

Non insolentis turbinis impetus,

Non longa seclorum vetustas

Deleat, aut violentus ignis,

25

Quem musa cantat. Gesta Quiritium

Norunt nepotes haud ope marmoris

Aerisve, sed scribentis apte

Carmen et Historiam Camoenae.

Haec una pulchrae nomen et inclyta

30

Aeternet urbis facta Ligusticae,

Haec una reges, unde ducis

Ipse genus, vetet interire,

O clara magni progenies avi

Aruntis: olim cuius Ibericae

35

Sensere virtutem cohortes

Saepe referre pedem coactae,

Dux ultimorum strenuus Andium

Regnum reposcens cum sibi debitum

Clades superbo Tarraconis

40

Intulit innumeras tyranno.