47. GALATEA ECLOGA I
AD VINCENTIVM MALPILIVM

Quas dederit lachrymas Corydon, quas pectore voces

Fuderit, absentes solus dum luget amores

Histonii Corydon, magni et regnator Aquini,

Temporibus dubiis unum quem maximus Alcon

5

Amnis ad Eridani laetissima pascua campos

Miserat, ut late sylvas ditione teneret,

Si vacat atque humilem non aspernaris avenam:

Accipe Malpiliae gentis decu, accipe; quod nos,

Quo memorem gratumque animum testemur et omni

10

Enitamur ope, ut tam clarum nomen in oras

Luminis e nigri tenebris se vendicet Orci,

Nunc demum ornatis carmen describere chartis

Iuvit et argutas numeris iterare querelas,

Quas quondam aerias sic ille exprompsit ad auras.

15

"Infelix Corydon, hic te pulcherrima flentem

Deseruit, patrios petere cum moesta penates

Atque ad Theleboum sedes Galatea rediret.

Illa olim Galatea, tuos quae sueta labores

Lenire et tristes animo depellere curas,

20

Aut tecum incautos fallebat arundine pisces,

Aut summos rara cingens indagine saltus

Laeta sequebatur lepores damasque fugaces,

Atque inde in molli discumbens gramine suavem

Propter aquae viridi labentis ab aggere rivum,

25

Levia fundebat riguam per membra quietem.

At nunc Sirenum scopulis sese abdidit altis,

Multifidamque illic nymphae ad Sebethidos undam

Vsque latens, fratrem letho suspirat ademptum.

Immemor et nostri reditus non cogitat ullos;

30

Luminibus nec saeva suis flavoque capillo

Parcit et, insanis plangens innoxia palmis

Pectora, supremi leges et iura Tonantis

Accusat damnatque deos, quod funere acerbo

Sustulerint iuvenem primo sub flore iuventae.

35

Heu heu quid tantum iuvat indulgere dolori,

Immitis Galatea? quid oscula eburna genasque

Percutere? et capiti immeritos discindere crines?

Ille iacet precibus nunquam reparabilis ullis.

Nec sentit gemitusve tuos, lachrymasve cadentes.

40

Sed iam conciliis divorum adscriptus utrosque

Defigens oculos in nos, mortalia temnit.

Quin igitur potius tantorum oblita dolorum

Et nostras miserata preces Galatea revisis,

Quo se vorticibus latos diffundit in agros

45

Eridanus coeli decoratus sedibus amnis?

Hic tibi perpetui surgent de gramine flores,

Liliaque et violae cultique rosaria Poesti.

Hic etiam media ludet tibi parvulus aula

Curarum Thelgon requies iucunda mearum:

50

Quo nemo in terris puero festivior alter

Seu saltat, seu molle canit, ducitve choreas.

Illum ego blandum ulnis persaepe amplexus apertis

Osculor illacrymans ac, dulci voce parentem

Dum vocat, ingenti penitus consumor ab igne.

55

Nam sine te Galatea mihi non tempora vitae

Grata fluunt, sine te feries non prospera rerum:

Non urbes, non ipsa meum lustra alta ferarum

Delectant animum. Verum, ut nemora invia taurus

Odit et amissa misere dolet usque iuvenca,

60

Sic ego te, quoquo solum vestigia ducunt

Me mea, tam procul hinc absentem conqueror. Eheu

Conqueror. Et surdis iactans verba irrita ventis

Experior nil dulce mihi, quin omnia sordent.

Sordent et nuper deducta ex hoste trophaea,

65

Quae tibi iandudum gestit Ticinus et ingens

Narrare Eridanus; nec non super aggere ripae

Extruere aeterni nobis monimenta laboris.

Hinc et nympharum ridens chorus omnis et una

Venantum caetus miro compulsus amore

70

Grata tum occurret, feret et lectissima dona.

Tunc ego cervorumque greges venatus et apros

Obvius adveniam, cupideque amplexus amantem

Oscula mille feram roseis impressa labellis.

O Corydon, felix Corydon, si gaudia, quae nunc

75

Tute tibi fingis, cepisse immensa licebit.

Scilicet his sylvis haud fortunatior ullus

Venatorum altos posthac cantabit amores.