Gian Domenico Cancianini odes 3, 14

Testo base di riferimento: Graziella Marino, tesi di laurea Università degli studi di Trieste, 1970-1971

Cura dell'edizione digitale: Barbara Zlobec


14. de Vulcano et Marte
ode decima quarta

Si forte claudus, nec sine cornibus

Hic est maritus, nescius, aut sciens,

Condiscat exemplum: videbit

Cum nimia utilitate damnum.

5

Exemplar istud non hominum, at Deum,

Deumque, quorum non humile est genus.

Si adulterantur Coelites, cur

Vos homines male sana punit?

Viros securus mulciber haud fuit:

10

Non ille Martem coniuge cum sua

Sub rete captum longe ab armis

Depositis furibundus urens,

Ambos vel acer pondere mallei

Gravis refrigens: sed superis eos

15

Monstrare gaudens; vel pepercit

Temporibus, pavidisque tergi .

Risus qui Olympi sedibus aureis?

Gradivus autem bile tumens fremit

Se esse visum totum inermem,

20

Implicitam, et Venerem foventem.

Talis colubram masculus implicans,

Exceptus ictu non leviter, sonat

Linguis trisulcis, lumine ardet,

Fit tumidus rabie, veneno.

25

Iniuriam non bellipotens tulit

Mavors inultam, cum fuit his dolis

Tandem expeditus, liberante

Concilio vario Deorum.

Nam claudicando dum fugitat faber,

30

Mucrone velox Mars sequitur caput

Truncasset illi, tempore apto

Crus nisi (sors volvit) reclinans

Vitasset altum, qui capitis gravi

Ruebat, ictum; cornua verticis

35

Sunt secta tantum, decidere

Quae ante pedes operosa claudi.

Vulcanus ex his, ceu nitido e vitro

Pavor peractum donat adultero

Sic mulsit hostem, gratus ille

40

Cornua nobiliore fixit.