Elegiacum Ia. V. Sletlt ad Christum pro remissione omnium et gravissimorum peccatorum

Christe Dei Patris non enarrabile verbum,

      Perpetua genitus qui deitate cluis;

Humanum misere ne prorsus plasma periret,

      Ne moriens stygias ingrederetur aquas.

5

E caelo penetras benedicte virginis alvum

      Nasceris ablueris sacraque verba doces.

Das aegris placidam mira virtute salutem

      Nec dedignaris tristia multa pati.

Dira crucis tandem pro me tormenta subisti

10

      Praebens tortori corpora tota fero.

Quicquid in horribiles poterat confingere poenas

      Mansuetae passus more bidentis eras

Vt me de Stygia posses salvare palude

      Inque paterna mihi regna pateret iter,

15

Tantus amor pietasque ingens dilectio tanta

      Excidat a firmo pectore Christe meo

Anne mea labi poterunt hi mente dolores

      Lancea, crux, clavi, sputa, flagella, vepres?

Absit ut ingratus tanto bone Christe labori

20

      Non videat lachrimas fundere saepe meas;

Absit ut in veteris recidam vestigia vitae,

      Absit ut has spinas vinclaque semper amen

Multa quidem feci quae me fecisse rubesco

      Et totiens animam commaculasse pudet.

25

Heu pudet in vitium quodvis ignaviter isse,

      Hei mihi cur praeceps in mala quaeque rui?

Nam nisi firma tuae mihi spes esset pietatis

      Exanimis ratio victa timore cadat.

At tu dixisti o verax sapientia patris

30

      Pravorum mortem displicuisse tibi

Verum malle suam quemvis reparare salutem

      Contritumque animum te neque respuere.

Nunc ego peccato vitiorum pondere passus

      Accelerans placidam (te rogo) confer opem.

35

Quo non est maior toto peccator in orbe,

      Non tamen abieci spemque fidemque meam.

Da veniam misero, cor dilue crimina tolle;

      Aspergar Christi sanguine, mundus ero.

Tende manu tremula praesens sit dextra petenti

40

      Vltro qui cecidi te peto sponte leva.

Suscipe me profugum, vertentem terga require,

      Denuo fac portem militis arma tui.

Iam mecum statui iam iam libet et me mens est

      Quae tibi displiceant abstinuisse deus.

45

Tu modo praesidium dux princeps et pater adsis

      Et tua sit mecum gratia summe Iesu.

Redde mihi vires pugnare viriliter opto

      In bellum spretis hostibus ire libet.

Corpore dum tenero mens immortalis abibit

50

      Morsque volet sensus eripuisse meos

Sis precor o Iesu ductor fidusque patronus

      Teque auctore meus spiritus astra petat.