Fam. 11, 3.
Ad Iohannem Aretinum Mantue dominorum
cancellarium
Heu magno domus arcta viro! sub marmore parvo
En pater hic patrie spesque salusque iacent.
Quisquis ad hoc saxum convertis lumina, lector,
Publica damna legens iunge preces lacrimis.
5
Illum flere nefas, sua quem super ethera virtus
Sustulit, humano siqua fides merito;
Flere gravem patrie casum fractamque bonorum
Spem licet et subitis ingemuisse malis.
Quem populo patribusque ducem Carraria nuper
10
Alma dedit, Patavo mors inimica tulit.
Nullus amicitias coluit dulcedine tanta,
Cum foret horrendus hostibus ille suis;
Optimus inque bonis semper studiosus amandis,
Nescius invidie conspicuusque fide.
15
Ergo memor Iacobi speciosum credula nomen
Nominibus raris insere, posteritas.