Giovanni Quatrario bursa exilii, 22

Testo base di riferimento: G. Pansa, 1912

Cura dell'edizione digitale: Federica Giacomin


22.

Protinus e summo si vox tonuisset olimpo

      Credere non poteram quod lupus agnus eras.

Accipitrem tangeret mentitaque pluma columbe

      Pelleque de leporis prosiliisse canem.

5

Hec tamen ex longo capiunt alterna videntes

      Nam pecudem crebro credimus esse lupum,

Deludit rapidos spectantes sepe volatus

      Dat lepus amotis sepius esse canem,

Hoc, fateor, poteras non nos lusisse, sed error

10

      Qui male discussit quod unus noster eras,

Forte quid es funeras oculis, sed mentis honeste

      Concipit in quovis que meliora potest,

Et tua confictis simulabas moribus ullum

      Membra nec in quemvis apta parare dolum.

15

Per tempus tibi defuerant herebique favores,

      Iusticie regno namque vigebat opus,

Nec deerant in nos cumulata in corde venena

      Torpebant, quoniam sancta vigebat hiems,

Insidie latebris tantum latuere malignis

20

      Quantum animal scolidum faucibus esca foret

Vnguibus et simplex quantumque volatus adhuncis

      Accideret certo corripiendus itu,

Rictibus aut quantum fugitiva feruscula fato

      Afforet allassu non caritura tuo,

25

Vulturis ingluviem sequeris tu quisquis edacem

      Impius ex sterili conficiare nece,

Fortune tepidis condam te novimus alis

      Qualis es in celsa nunc speculamur, ave,

Sed caveas sumptis careant ne brachia pennis

30

      Nam quid es ulterius dissimulare nequis,

Pascere visceribus patrie satiere cruore

      Namque tue fauces abstinuere diu,

Infelix votis fato donatus iniquis

      Tristifera infelix prosperitate fruens,

35

Expedit esse malum quod dixi, immo necesse est

      At tueare malis impia facta malus,

Expedit ut timeas credas quibus angeris enses

      Sanguine qui patrie te faciente rubent,

Expedit armatos credas quos cernis inermes

40

      Et media solus pace vigentente tremas,

Expedit ut vectes renoves et pessula firmes

      Nullaque sit vernis contribuenda fides

Esto deliteas danea turre remotus

      Terribilis tecum iuppiter unus erit,

45

Ante oculos enpte volitabunt artubus umbre

      Sanguine de quarum scandit in astra vapor

Securum non esse dabunt licet impia tutum

      Fata darent, mens est que mala tuta timet

Hanc tibi non patulo dictamus nomine dempto,

50

      Nam tibi perlectam patria nostra dabit

Cum cernet titulum detur hec in fronte precantem

      Illius in cuius carmina digna manu

Iudicio saltem tacito non bene tutum est

      Terribili speculum proposuisse viro,

55

Sed tibi nam venient cogente tyrannide primum

      Astutus claudes hec tibi scripta sciens,

Accipies saltem socio pridemque propinquo

      Cur debeas causam tam nocuisse tuo.

Et mihi non tamen parient mea dampna dolorem

60

      Que nostro quovis crimine passus ero,

Heu miserum qui plura sapis quibus ipse timoris

      Cumque tuis nobis non michi facta parum

Et leve quam fuerat tociens nos esse quid es tu

      Vos ego nec volui nec voluisse velim,

65

Carcere sum dignus ferroque perire meorum

      Excidii quorum causa prophana fuit,

Sed me pessundas, dubitas res publica mecum

      Que iacet, an mecum sit relevanda deo,

Dulcis amicitie periit tibi protinus usque

70

      Vita caret tanto talis ubique bono,

Fas est ut timeas timidos quibus ipse timeris

      Hec quota pars sit tibi mente nota

Exemplis paribus vestre terrebere sortis

      Cui nequeunt summum sistere fata rote,

75

Oppida discutias quovis veniamus ab evo

      Plurima sunt nebrot sanguine tincta tui,

Plurima quid fixo fraudamus mobile digno?

      Paucula si desint cunta notasse fuit,

Intellectus enim nichilum putat esse quid instat

80

      In nimio multum cum ratione parum,

Pontum quis dubitet cuntum describere limpham

      Equora si vini sint madefacta cado?

Aut niveos omnes referens quis nutet olores,

      Quamquam sit phebi concolor unus avi?

85

Non tu nempe forem, timeas nil teque timescas

      Mortifer in medio concutiare thoro,

Scillana rabie fretus tunc cernere posses

      Pictacus alcei quis dominator erat,

Cum de te auscultem quod numquam corde putaram

90

      Abscessi solito mente stupente stilo.

Hanc decet ex tenebris animi procedere nubem

      Ex herebo numquam prosilit usque iubar.