47.

Qui facis arguta reducem me a morte Camena

      Posteritate frui, nunc Styga quid timeo?

Quas tibi tam suavi reddam pro munere grates,

      Musarum, Antoni, stirps, decor atque decus?

5

Magnus ut Hippolytum validis Epidaurius herbis

      Ad Superos traxit ex Acherontis aquis,

Ac velut Eurydicem Stygiis revocabat ab undis

      Orpheus blandiloquae carminibus citharae,

Sic mihi post obitum lucem das, Virbius alter

10

      Vt sim; detergis tempus edax modulans.

Quod si lege forent Parcarum stamina fracta,

      Non sectandus eram fletibus et gemitu.

Mors haec, non vita est, cumulis obsessa malorum;

      Ille est omnimodis vita petenda bonis.

15

Dii, precor, aonio plenos tibi fonte propinent

      Haustus et stringat laurea parta comas;

Laudibus aeternis post te sis ipse superstes

      Atque per ora virum tempus in omne voles.

Tu modo grandisonis, post inclita gesta, Philippum

20

      Versibus Anguigerum tolle, decus Ligurum,

Cui quantum tribues Musarum munere vitam,

      Tantam suscipies vivus honore ducis.

Ille in te vivet illoque per omnia vives

      Saecula, dum Latium carmina docta colet.

25

Care, vale, Antoni; iubeo salvere Catonem,

      Quem virtus, leges, quem benefacta probant.