69. ad Maecenatem

Maecenas, decus italidum et spes altera vatum,

Ecquis erit desiderio tandem modus? ecquis

Aut deus, aut quisnam propior dis otia nobis

Efficiet; dum vita recens, patiensque laborum,

5

Dum mea Pyerides spondent in carmina laurum?

Nam seu bella canam iubeas, quae gesserit Anglus

Anglus troiano genus et cognomen ab Anglo

Nescius haud fuerim, quam forti genua bello

Cesserit imperio ducis armipotentis, et Arnum

10

Exanguem iubes: tremefactum qui orbibus, agnis

Cum fluvio haesisse, et caput occuluisse sub alveo.

Nec mihi non nota est gens dura suizerum mens

Inque necem praeceps, iamdudum nescia vinci,

Anguigerum perpessa iugum, quos nesciat hostes;

15

Scilicet et pulsos violenta ex sede tyrannos?

Qua vi, quo ne astu Ligurum pacaverit oras?

Sunt quoque magnanimi longe maiora Philippi,

Nec me gesta latent; quae si vir grate reponi

Mandarique iubes monimentis, scilicet ausim

20

Iussa sequi, tu Sicelidas aliquando camoenas

Experiare; solent regum gaudere triumphis

Adsuetae, et tragico suras vincire coturno.

Tu quoque Maecenas inter celebrabere Reges

Adstabisque duci, nec te quo mutua iungit

25

Gratia, disiungam vates, tibi gloria parta est

Consilio atque fide, nec te tua candida virtus

Fraudabit, nec me immemorem imgratumque quereris,

Sed bene pro meritis longa donabere fama.

Tu modo per, si qua est in te pietasve fidesve,

30

Imponas finem votis, eademque secundes.