6. Ad Poggium virum clarum de Mercurio
sibi misso a Kyriaco Anconitano

Veterum rerum curiosissimo carmen elegiacum

      Chyriacus nobis misit modo munera, Poggi:

Mercurium propria pinxerat ille manu.

      Vt vidi obstupui stupeoque et flectere nusquam

5

Ex illo possum lumina capta semel:

      Quo magis aspicio, magis exardescit amore

Visus et illius pendet ab ore magis.

      Me miserum, timeo facies ne picta Meduse

Sanguine, sic fiant corpora nostra lapis!

10

      Vivit Atlantiades an falsa decipit umbra

Et falsus ludit lumina nostra color?

      Aspice quam pulchre iuvenili corpore currat,

Purpurea ut retro flamine vestis eat,

      Et que flava coma est qualique adoperta galero,

15

Que penne et plantis, que aurea virga manu!

      Iam nunc ingenio poteris superare Timanthem,

Kyriace, et quicquid finxerit arte manus,

      Parrhasium tabulis vinces vincesque cavandis

Pyrgotelem gemmis Mentoraque in pateris;

20

      Quin etiam solers tecum si certet Apelles,

Cedet Mercurio, victa colore, Venus,

      Seu tu Phidiaca malis certare Minerva,

Egida deiciet victa Minerva tibi,

      Seu magis ille Iovis forma contendat eburna,

25

Phidiacum victum vilius ibit ebur,

      Sive Helenam pingis seu falsis decipis uvis,

Zeusis, aves visis, diceris arte rudis,

      Seu Polycletus equos, Euphranor et alta colossi

Sculpserit atque Myro, marmora viva, boves

30

      Neptunnumque Scopas iterumque iterumque marinas

Delphinis credat numina grata deas,

      Praxitelesque Gnidi rursus te marmore signet,

Pulchra Venus, quo sit nobilis ipsa Gnidos,

      Denique Lysippus fingat spirantia signa:

35

Omnia Mercurio cedere visa meo.

      Sic igitur merito vitam producite, Parce,

Kyriaco et tarda ducite fila colo;

      Cum venit atra dies, tuto sint ossa sepulcro

Et doctas tellus non premat ulla manus.

40

      Ast ego, nate Iovis, te intento lumine semper,

Semper et aspiciet bibliotheca mea,

      Semper eris custos grecis nostrisque libellis,

Semper eris voti maxima cura mei.

      Quod mihi si tantas dederis in carmine vires -

45

Namque vales - possim dicere digna deo.

      Tunc ego navigiis findam maioribus equor,

Nec nunc ut verbis, parvula cymba, meis;

      Tunc iuvet a tuto longe discedere portu

Et iuvet in medio pandere vela salo;

50

      Tunc te non humilis dicam, pulcherrima Maia,

Rupibus Arcadie concubuisse Iovi

      Vtque tuo partu natus Cyllenius ille

Qui cultus hominum noluit esse feros,

      Natus ut aurora, media vix luce sonantem

55

Vt citharam pulset, vespere furta abigat,

      Vtque, boves querens, fuerit delusus Apollo

Et tandem magno causa relata Iovi,

      Vt pater arrisit gnatis armentaque danda

Censuit utque celer venit uterque Pylon,

60

      Delius utque boves Alphei viderit antris

Et, letus, furti riserit ille reo;

      Teque etiam levem dicam invenisse palestram,

Cylleni, Priamo teque fuisse ducem.

      Te duce, Circeos vultus evasit Vlixes,

65

Inachis et Nili, te duce, facta dea est;

      Tu mactas Argum, Martis tu vincula solvis,

Vincula que sevo carcere nexa deo;

      Tu cuneis duris figis sub rupe Promethea

Caucasea atque avidam viscere pascis avem,

70

      Reddere quin etiam nobis celestia fata

Et gaudes hominum vota referre Deis;

      Tu pedibus pennas nectis, tu cursibus equas

Ventos et celeri tela remissa manu;

      Denique que cupias subducis lumina somno

75

Et cuivis somnos virga sopora dabit.

      Hec in honore tuo cantabunt carmina nostra,

Tu modo Pindarico suggere verba sono.