1. in Mahumetem perfidum Turchorum regem
Turche, paras alte subvertere menia Rome
Et Christi legem perdere posse putas.
It Pius at contra; reges capere arma ducesque
Ocius hortatur. Sunt pia vota Pii:
5
Magne parens, adsis et nostris annue ceptis;
Filius hec suadet sumere bella tuus.
Ipse viam vite docuit, precepta salutis,
Que violare nefas annua sacra dedit.
Hec modo Turchorum rabies auferre laborat
10
Et mahumeteis ritibus invigilat.
Non hoc Dardanidum genus est nec sanguine teucro
Ducit avos: scythica est tetraque barbaries;
Pyrrihicheos montes et inhospita saxa colebat,
Gens ignara Dei, gens inimica tibi.
15
Nunc Asie dominatur agris argivaque regna
Occupat Illyriis Pannoniisque minax.
Quaque trahit Martem, divini nominis arces
Eruit et sacras destruit igne domos.
Nulla nove legis, nulla est reverentia prisce,
20
Nec Moysi recipit nec tua verba, Iesu.
Tercius ex alto Mahumetes missus olympo
Creditur et flatu non caruisse tuo.
Sed quenam probitas gentis? Que legis honestas?
Summa illis laus est abstinuisse mero;
25
In reliquis ventri parent nec crimina vitant
Pessima nec vetita est illa vel illa venus.
Nec hominum vita est pecudum ve bonum ve canum ve:
Vina vetant, fateor: vina recusat equus.
Adde truces animos gentis, crudelia corda
30
Atque patens rabide pectus avaricie
Tediaque in nostros et non sanabile vulnus
Invidie. Christi perdere regna parant.
Non contra intenti validas armare cohortes,
Si faveas ceptis, pergimus. Affer opem.
35
Hec tua si causa est, tua si victoria nosque
Si cupimus ritus et tua signa sequi,
Si tua turba sumus sacroque cruore redempti,
Celestis Verbi porrige tela piis.
Parce pio generi Turchosque involve ruinis,
40
Ne frustra tantum gens pia pergat iter.
Ex te pendemus: si vis, dabis arma manusque:
Pendet ab arbitrio spesque salusque tuo.