1. Basinii Parmensis poetae Elegia in amicam Lissam

Lissa, veni Veneris dulci comitata favore,

      Quam mihi non dubio foedere vinxit amor.

Non ego tam iustis iam iam queror ignibus uri,

      Hybleis flamma est dulcior illa favis;

5

Nam quantum rapidae carpunt mea pectora flammae,

      Tanto habet ista animi plus tua forma mei.

Hinc precor immitis ne sis formosa precanti,

      Neu cupido tardas adde puella moras.

Alma Ericis regina Venus sine fine morantes

10

      Increpat et celeres adiuvat ipse puer.

Iccirco geminas nato Venus addidit alas,

      Iret ut ante viros, iret ut ante deos.

Nam domuere deos omnes hominesque ferasque

      Sed tris non poterant perdomuisse deas.

15

Nam nec Palladium subiectum est pectus amori,

      Vesta nec, haud sanctis mixta Diana choris.

Iccirco silvas colit altera, at altera bellum.

      Curat, at illa sacros sola relicta deos.

At Latona comis insignis et inclyta Iuno

20

      Senserunt Veneris fortia tela faces;

Sic et flava Ceres et magni filia Solis

      Exusta et toto pectore Pasiphae.

Et quom somnus habet Iunonem dulcis, amore

      Iuppiter ad terras victus et ipse venit.

25

Hinc Laedam gemino et gemino Nycteida partu

      Implet et Alcumenen Amphitrioniade;

Hinc Semelen plenam dulci Cadmeida Baccho;

      Hinc Danae alato est mater Abantiadae,

Atque aliae, quarum Graii meminere poetae

30

      Callimacusque bonus Meonidesque pater,

Quorum nulla tuos tacuisset musa decores,

      Si prisco heroum tempore nata fores.

Materies neque enim nec deesset gloria formae,

      Qualis in Andromade corporis effigies.

35

Sed color est dispar: radios tu vincere solis

      Et potes Argolicas exuperare nurus.

Neve tibi pedibus certet Thetis alba decoris,

      Sit licet argento proxima sura deae.

Neu referam incessus Iunone et Pallade dignos,

40

      Aut gressus turbae, casta Diana, tuae.

Has autem dotes, hoc corpus ut ipsa decoras!

      Naturae egregias quam bene fundis opes!

Omnia diine locant caelesti in corpore dona,

      Eloquium mores ingeniumque tibi?

45

Non tibi carminibus certaverit aemula Sapho,

      Non tibi nec docta Pallas et ipsa manu.

Quare age quom mea lux, quom sis mea sola voluptas,

      Lissa veni et tardas tolle puella moras.