2. Basinius in honorem gloriosae Virginis
Mariae matris Iesu omnipotentis

Dicite virgineum, pueri, cantate pudorem,

      Dicite quo caeli cardine porta sonet.

Pandite virgineas laudes, pia vota, puellae,

      Pandite qua pelagus, sydera, terra tremit.

5

Ite, sacerdotes, puris in vestibus, altae

      Virginis et sacris templa replete sonis.

Nec colite ambages; nunc, nunc procul omnis abesto

      Fabula, maius agit nostra carina fretum.

Mater ades Christi, tuque o puer inclyte, salve

10

      Carminibusque meis accipe primitias.

Et, Pater omnipotens, tuque, o sanctissima Virgo,

      Exaudi nostras deprecor usque preces,

Quique tulit quondam pro me sub numine passus

      Vulnera, qui nostra Virgine natus erat.

15

Suscipe, diva, preces faciasque calescere corda,

      O Virgo, nati semper amore tui.

Et potes et debes; neque enim, mitissima Virgo,

      Esse Dei matrem te sine laude puto.

Nunc meminisse velis lacrymarum, Diva, tuarum,

20

      Mersaque sit quantis nostra carina malis.

Naufragium miserare meum: iactamur in alto

      Semper et assiduis ora vagantur aquis.

Te Pater omnipotens claro praefecit Olympo,

      Te pietas summos fecit adire polos.

25

O nato generata tuo, mirabile fatu,

      Accipe me regnis, sancta Puella, tuis.

O possem meritas tibi nunc componere laudes,

      O quae mens sentit lingua referre queat.

Iam mihi si faveas, non me superabit Homerus,

30

      Non me carminibus Graecia tota suis.

Tunc ego non faciam versus ad inania divum

      Numina, nec nostro Phoebus in ore sonet;

Sed tuus illa Pater cunctarum gloria rerum,

      Qui fuit e tanta Virgine natus homo,

35

Qui Deus infernas rupit cum cardine portas,

      Terruit et caeci corda superba canis,

Victor et aeternus superas mox venit ad auras,

      Duxit et emeritos in loca sancta viros.

Hoc duce non timeam pestem, non frigora Pindi,

40

      Non ferrum aut ignes stultaque bella virum;

Hoc duce non timeam populos dominosque potentes,

      Hoc duce, crede mihi, tutus et altus ero;

Nec timeam humanae spernenda pericula vitae;

      Rege sub aeterno sospite sospes ero.

45

Carmina non faciam placidos suadentia somnos,

      Nec semper gremio dulcis Homerus erit;

Sed curem tantum claro quid agatur Olympo,

      Quid tuus in caelo filius altus agat.

Iamque roga atque humiles longos tueare per annos,

50

      Mater, et o famulos aspice, diva, tuos.